ปี่ คือ เครื่องเป่าที่มีลิ้นทำให้เกิดเสียงโดยการเป่าลมผ่านลิ้นปี่ สามารถสืบค้นประวัติได้ตั้งแต่สมัยสุโขทัย ถือได้ว่าเป็นเครื่องดนตรีที่ไทยได้คิดค้นขึ้นเอง ทำด้วยไม้ เช่นไม้ชิงชันหรือไม้พยุง กลึงให้เป็นรูปลักษณะ บานหัวบานท้าย ตรงกลางป่อง เจาะภายในให้กลวง ส่วนบน ของปี่มีรูเล็กๆ สำหรับปักลิ้นปี่ ส่วนบนของปี่ ใช้วัสดุประเภทพลาสติก เสริมขึ้นอีกราวข้างละครึ่ง ซ.ม. ส่วนหัวเรียก ทวนบน ส่วนท้ายเรียก ทวนล่าง ตอนกลางของปี่ เจาะรูนิ้วสำหรับเปลี่ยนเสียงลงมาจำนวน ๖ รู แต่สามารถเป่า ได้เสียง ๒๔ - ๓๒ เสียง รูตอนบนเจาะเรียงลงมา๔รู เว้นระยะห่างเล็กน้อยเจาะรูล่างอีก๒รู ตรงกลางของเลาปี่กลึงลายเป็นเกลียวคู่ ไว้เป็นจำนวน ๑๔ คู่ เพื่อความสวยงามและกันลื่น ลิ้นปี่ทำด้วยใบตาลซ้อนกัน ๔ ชั้นตัดให้เป็นรูปเล็บมือ แล้วนำไปผูกติดกับท่อกลมเล็กๆที่ เรียกว่า กำพวด เรียวยาว ประมาณ ๕ ซม.กำพวดนี้ทำด้วยโลหะ เช่น ทองเหลือง หรือเงิน วิธีผูกเชือกเพื่อ ให้ใบตาลติดกับกำพวดนั้น ใช้วิธีผูกที่เรียกว่า ผูกตะกรุดเบ็ด ส่วนปลายของกำพวดที่จะต้อง ปักที่ทวนบนของเลาปี่ จะต้องใช้เส้นด้ายพันกับยางเปลือกหมาก เพื่อปักรูทวนบนได้พอดี
|
